آیا تا به حال در رابطه‌ای بوده‌اید که احساس کنید بیشتر از سهم خود، مراقب شریک زندگی‌تان هستید؟ آیا احساس می‌کنید بار مسئولیت عاطفی او بر دوش شما سنگینی می‌کند؟ این احساس، که گاهی اوقات با عنوان “والدگری” یا “مراقبت افراطی” در روابط شناخته می‌شود، می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در این پست، به بررسی 18 نکته می‌پردازیم که ممکن است باعث شوند در روابط عاشقانه، احساس کنید باید بیشتر از حد معمول از شریک زندگی‌تان مراقبت کنید. این حالت، اگرچه ممکن است در ابتدا از سر دلسوزی و عشق باشد، اما می‌تواند به مرور زمان فرسایشی و ناخوشایند شود. شناسایی عوامل دخیل در این الگو، اولین قدم برای تغییر و ایجاد یک رابطه سالم‌تر و متعادل‌تر است.

• ✅

  سابقه خانوادگی:

  الگوهای رفتاری آموخته شده در خانواده‌ی خود، می‌تواند بر نحوه تعامل شما با شریک زندگی‌تان تاثیر بگذارد. اگر در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که یکی از والدین نقش مراقب دائمی را داشته است، ممکن است ناخودآگاه همین نقش را در رابطه خود تکرار کنید.
• ✅

  احساس مسئولیت بیش از حد:

  برخی افراد به طور کلی احساس مسئولیت زیادی در قبال دیگران دارند. این احساس می‌تواند باعث شود تا مراقبت از شریک زندگی‌شان را وظیفه خود بدانند.
• ✅

  ترس از دست دادن:

  ترس از دست دادن شریک زندگی، ممکن است باعث شود تا برای راضی نگه داشتن او و جلوگیری از ترک شدن، رفتارهای مراقبتی افراطی از خود نشان دهید.
• ✅

  نیاز به کنترل:

  مراقبت از دیگران، گاهی اوقات می‌تواند ابزاری برای کنترل آنها باشد. با مراقبت مداوم، ممکن است ناخودآگاه سعی در کنترل رفتارها و تصمیمات شریک زندگی‌تان داشته باشید.
• ✅

  اعتماد به نفس پایین:

  افرادی که اعتماد به نفس پایینی دارند، ممکن است از طریق مراقبت از دیگران، احساس ارزشمندی و مفید بودن کنند.
• ✅

  تجربه‌های گذشته:

  تجربیات تلخ گذشته، مانند داشتن شریکی که به مراقبت نیاز داشته است، می‌تواند باعث شود تا در روابط بعدی نیز این الگو را تکرار کنید.
• ✅

  مشکلات عاطفی شریک زندگی:

  اگر شریک زندگی‌تان با مشکلات عاطفی مانند افسردگی، اضطراب یا آسیب‌های روحی دست و پنجه نرم می‌کند، ممکن است به طور طبیعی احساس کنید که باید از او مراقبت بیشتری کنید.
• ✅

  اعتیاد شریک زندگی:

  در صورتی که شریک زندگی‌تان با اعتیاد دست به گریبان است، مراقبت از او به یک ضرورت تبدیل می‌شود.
• ✅

  بیماری جسمی شریک زندگی:

  مراقبت از شریکی که بیمار است، کاملاً طبیعی است. با این حال، باید مراقب باشید که این مراقبت به قیمت نادیده گرفتن نیازهای خودتان تمام نشود.
• ✅

  عدم توانایی شریک زندگی در مراقبت از خود:

  گاهی اوقات، شریک زندگی‌تان به دلیل مشکلات شخصیتی یا عدم مهارت‌های لازم، نمی‌تواند به خوبی از خود مراقبت کند.
• ✅

  باورهای فرهنگی و اجتماعی:

  برخی از باورهای فرهنگی و اجتماعی، به ویژه برای زنان، این ایده را ترویج می‌کنند که مراقبت از دیگران وظیفه آن‌هاست.
• ✅

  نیاز به تایید:

  برخی افراد با مراقبت از دیگران، به دنبال دریافت تایید و محبت از آنها هستند.
• ✅

  عدم توانایی در نه گفتن:

  اگر نمی‌توانید به درخواست‌های شریک زندگی‌تان نه بگویید، ممکن است ناخواسته در نقش مراقب قرار بگیرید.
• ✅

  ترس از رها شدن:

  ترس از رها شدن، یکی از قوی‌ترین انگیزه‌ها برای مراقبت افراطی از شریک زندگی است.
• ✅

  احساس گناه:

  اگر احساس می‌کنید که به شریک زندگی‌تان مدیون هستید، ممکن است سعی کنید با مراقبت از او، این دین را ادا کنید.
• ✅

  کمال‌گرایی:

  افراد کمال‌گرا ممکن است سعی کنند با مراقبت کامل از شریک زندگی‌شان، از بروز هرگونه مشکل و ناراحتی جلوگیری کنند.
• ✅

  نادیده گرفتن نیازهای خود:

  وقتی تمام تمرکزتان بر مراقبت از شریک زندگی‌تان است، ممکن است نیازهای خودتان را نادیده بگیرید.
• ✅

  الگوهای ناسالم ارتباطی:

  در برخی روابط، الگوهای ارتباطی ناسالم باعث می‌شود تا یکی از طرفین نقش مراقب و دیگری نقش نیازمند را بازی کند.

درک اینکه چرا در این الگو قرار گرفته‌اید، اولین قدم برای تغییر آن است. با شناسایی دلایل پشت این رفتار، می‌توانید به تدریج الگوهای سالم‌تری را در رابطه خود ایجاد کنید.

چرا گاهی در روابط عاشقانه نقش پرستار را بازی می کنیم؟

احساس مسئولیت بیش از حد

یکی از دلایل اصلی این احساس، داشتن حس مسئولیت بیش از حد در قبال خوشبختی و رفاه شریک زندگی است. ما می‌خواهیم آنها را خوشحال نگه داریم و از هرگونه رنج و ناراحتی محافظت کنیم. این حس مسئولیت می‌تواند ناشی از تجربیات گذشته، مانند داشتن نقش مراقب در خانواده، باشد. گاهی اوقات این مسئولیت‌پذیری بیش از حد، مرزهای سالمی که باید در رابطه وجود داشته باشند را از بین می‌برد. در نتیجه، ممکن است خودمان را فراموش کنیم و تمام انرژی‌مان را صرف مراقبت از دیگری نماییم. این رفتار در طولانی مدت، به خستگی عاطفی و نارضایتی در رابطه منجر می‌شود. باید به خاطر داشته باشیم که مسئول خوشبختی کسی جز خودمان نیستیم. کمک و حمایت با مسئولیت‌پذیری بیش از حد، دو مقوله جداگانه هستند.

ترس از دست دادن

ترس از دست دادن شریک زندگی، می‌تواند ما را به سمت مراقبت بیش از حد سوق دهد. ما می‌خواهیم با انجام دادن هر کاری که می‌توانیم، آنها را در کنار خود نگه داریم. این ترس ممکن است ناشی از ناامنی‌های درونی یا تجربیات تلخ گذشته باشد. افرادی که عزت نفس پایینی دارند، بیشتر مستعد این نوع رفتار هستند. آنها فکر می‌کنند با مراقبت بیش از حد، می‌توانند جای خالی اعتماد به نفس را پر کنند. در این حالت، مراقبت تبدیل به ابزاری برای حفظ رابطه می‌شود، نه یک عمل از روی عشق و محبت. باید به این نکته توجه داشت که ترس، پایه و اساس محکمی برای یک رابطه سالم نیست. به جای تمرکز بر ترس، باید به تقویت رابطه و اعتماد به نفس خود بپردازیم.

نیاز به کنترل

گاهی اوقات مراقبت بیش از حد، تلاشی برای کنترل شریک زندگی و شرایط رابطه است. ما می‌خواهیم مطمئن شویم که همه چیز تحت کنترل ماست. این نیاز به کنترل، معمولاً از اضطراب و عدم اطمینان نشات می‌گیرد. با مراقبت بیش از حد، سعی می‌کنیم از اتفاقات ناخوشایند جلوگیری کنیم و احساس امنیت داشته باشیم. این رفتار، نه تنها به شریک زندگی آسیب می‌زند، بلکه خودمان را نیز از تجربه یک رابطه سالم و برابر محروم می‌کند.